-Dla mnie to... puste i zimne planety bez życia. Zmarłe dusze? Możliwe, ale w to nie wierzę. Jednak gwiazdy spadają... Słońce to nasza gwiazda. Może gdzieś są inni którzy właśnie teraz myślą o nas..-Odpowiedziałem wilczycy. Położyłem się na plecach i spojrzałem w niebo. By się zrelaksować zignorowałem cały las, Ilusio i zamkąłem oczy. Wydawało się że Mailia coś mówiła, ale przez moje skupienie nie zwarzałem na to. W końcu wadera na mnie wskoczyła!
-Ej ty jesteś?! Nie odlatuj mi! -Depneła mi w prost na brzuch.
-Ow.. jestem, jestem!
-No!
-A teraz możesz zejść? To trochę czułe miejsce. -Wymamotrałem.
-Ups.. przepraszam. -Samica się zaśmiała się i odeszła parę kroków.
-Yhm.. nic się nie stało.- Wstałem dotykając brzuch. I usiadłem. - Za to zgłodniałem! Teraz Cię zjem hahaha!- Zaczełem żartować i gonić waderę...
(Mailia?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz